Zij beslist  

Zo onrustig als de storm die hier woedde al die dagen
Zo onrustig was mijn hoofd en vol met vragen
De wind die huilde mee als een treurig lied
De regen als onze tranen, ons verdriet
Maar die nacht toen kwam ik even buiten
En ik hoorde net de laatste vogel fluiten
Het was een januari nacht en het was kil
Maar deze nacht was vreemd genoeg windstil
Slapen nee dat konden wij nog niet
De onrust die onzekerheid verried
Wat zal er gaan gebeuren deze nacht
Met mijn oma die ondanks alles nog lacht
Mijn oma, och, mijn omaatje, die warme sterke vrouw
Wachtend op haar dood, en die komt gauw
Haar huid is geel haar ogen die zijn leeg
Mijn oma waar ik zoveel liefde van kreeg
Haar buik is dik van het monster dat er schuilt
Nooit neemt men het je kwalijk dat je huilt
Mama naast haar zijde met haar wakend oog
Een vaag moment doch helder als een regenboog
En hier op deze morgen kijk ik mijn raampje uit
Een rilling over mijn rug en kippenvel op mijn huid
Als een sluier om ons heen daar hangt de mist
De dood die loert maar het is oma die beslist

16 januari 2007

Geschreven door Jennifer op de vooravond van het overlijden van haar oma, Magda Sluijter. Hier voorgelezen op de begraafplaats van Tipperary Ierland