MOE

Moe van het werken en het dagelijkse bestaan
zijn de jaren voorbij gevlogen
Mijn kinderen waren alles voor mij
Mijn huwelijk was met ups en downs
Maar ik ging rustig verder
Ik had immers kinderen,zo had ik dat gewild
Zij zouden het beter krijgen als ik
Ik zette me er helemaal voor in
Want ik wil immers toch slagen
De dagen gingen als een sneltrein voorbij 
's avonds ging ik moe naar bed
Maar s'morgens bij het opstaan, 
had ik weer nieuwe moed
Het geluk van mijn kinderen 
stond bij mij bovenaan 
Ik zou me geen raad geweten hebben 
als met hen iets zou gebeuren 
Voor mij deed ik alles goed 
Niets was mij te veel voor hen 
Ik wilde mijn kinderen veel liefde geven 
En daar ben ik dan in geslaagd 
Ze zijn allen uit gevlogen 
en zitten nu op hun eigen nest 
Geen kinderen meer om te verzorgen 
Alleen nog maar mijn man 
Wat een werk viel er van mij af, 
waar ik het nog erg moeilijk mee heb 
Een zoon en een dochter laten mij nog dagelijks weten
Een moeder te zijn voor hen.
Twee bloedjes van kinderen
ze hebben hun eigen weg gekozen
Zelf zijn ze moeder van kinderen
Maar zij draaiden als een blad van een boom 
Moeder is geen moeder meer.
Wat denkt zij wel,zij zeggen nu
jij weet ook niet alles
En vallen nu over allerlei onbenullige zaken
Voor hen ben ik helemaal niets.
Mijn gedachten dwarrelen rond,
Zo zeg ik nu
Zo ben iets
Maar de anderen dag ben je niets.


J.Beeloo zoetermeer 1983.